W tym przemówieniu przedstawiono wizję miasta przekształconego do roku 2040 w dobrze prosperujący „ekosystem uczenia się”. Podstawową ideą jest przejście od rywalizacji opartej na niedoborze do nastawienia na obfitość, w którym każda osoba jest postrzegana jako osoba ucząca się, a każda przestrzeń jako sala lekcyjna. Nie chodzi tylko o edukację; chodzi o ponowne przemyślenie sposobu funkcjonowania społeczności, struktury pracy i tworzenia wartości.
Koniec niedoboru
Zbyt długo systemy budowano w oparciu o ograniczone zasoby, co zmuszało ludzi do konkurowania o możliwości. Tradycyjny model, w którym szkoły, firmy i sąsiedztwa rywalizują o dominację, tworzy grę o sumie zerowej, w której zysk jednej osoby często odbywa się kosztem drugiej. Takie podejście pozostawia wiele osób na uboczu – młodych ludzi bez jasnych perspektyw, osoby starsze z przestarzałymi umiejętnościami i niezliczone rzesze osób czekających na swoją szansę.
To się zmienia. Miasto nie będzie już definiowane na podstawie tego, czego brakuje, ale na podstawie tego, co jest możliwe, gdy każda osoba będzie miała możliwość uczenia się, rozwoju i wnoszenia wkładu.
Przykład na żywo: student przyszłości
Marisol, młoda mieszkanka, jest ucieleśnieniem nowej rzeczywistości. Dni spędza pracując jako praktykantka w firmie zajmującej się energią słoneczną, popołudnia udzielając korepetycji artystycznych młodszym dzieciom, a wieczorami ucząc się kodowania. Ona nie tylko gromadzi punkty; aktywnie kształtuje przyszłość miasta.
Sukces Marisol nie jest odosobnionym przypadkiem. Jest to dowód na to, że jeśli młodym ludziom ufa się, włącza i wspiera, mogą się rozwijać, demonstrując siłę nastawienia dostatku.
Trzy filary ekosystemu uczenia się
Aby urzeczywistnić tę wizję, miasto zostanie zbudowane w oparciu o trzy kluczowe fundamenty: Innowacyjność, Efektywność i Zaufanie oraz Autonomiczne Ścieżki Rozwoju.
Innowacja: przełamywanie barier
Celem jest usunięcie barier w rozwoju nowych modeli uczenia się. Obejmuje to systemy publiczne otwarte dla wszystkich uczniów, elastyczne centra uczenia się w domach i przestrzeni publicznej, staże w lokalnych firmach oraz instytucje kulturalne (muzea, teatry, biblioteki) przekształcone w przestrzenie współpracy.
Technologia, zwłaszcza sztuczna inteligencja, nie zastąpi interakcji międzyludzkich, ale umożliwi nauczycielom budowanie relacji, kierowanie autorefleksją i rozwijanie wyobraźni.
Wydajność i zaufanie: wykraczające poza tradycyjne wskaźniki
Tradycyjne miary sukcesu – czas trwania testu i wyniki testów – są niewystarczające. Miasto zaakceptuje „Rejestr szkoleń pracowników”, przejrzyste i weryfikowalne cyfrowe portfolio, które odzwierciedla pełny zakres umiejętności i wiedzy zdobytej w ramach edukacji formalnej, doświadczenia zawodowego i pracy społecznej. Nagrania te zapewnią uczniom (od nastolatków po seniorów) dowody potrzebne do osiągnięcia swoich celów.
Ścieżki autonomiczne: uczenie się przez całe życie według projektu
Każdy obywatel będzie miał swobodę w projektowaniu własnej ścieżki uczenia się. Miasto ułatwi dostęp do kursów, staży, praktyk i projektów odpowiadających indywidualnym zainteresowaniom. Uczenie się przez całe życie stanie się rzeczywistością: pracodawcy będą finansować podnoszenie kwalifikacji, wsparcie rządowe zostanie skierowane na przekwalifikowanie, a możliwości będą dostępne na każdym etapie życia.
Rozwiązywanie przyszłych wyzwań
Przyszłość pracy jest niepewna. Robotyka i sztuczna inteligencja zmieniają rynek pracy, ale miasto zareaguje, tworząc nowe ścieżki umożliwiające obywatelom znalezienie sensownej pracy.
Wymaga to zmiany myślenia: postęp nie powinien odbywać się kosztem ludzi i planety. Zamiast tego inwestycje muszą mieć charakter regeneracyjny, zapewniać czyste powietrze, bezpieczną wodę i kwitnące dzielnice.
Miasto musi także priorytetowo traktować powiązania międzyludzkie. W dobie technologii ważne jest, aby ponownie podkreślić relacje, wyobraźnię, odwagę i miłość. Oznacza to wzmocnienie infrastruktury społecznej, łączenie szkół ze społecznościami, pracodawców z uczniami, mentorów z młodzieżą i wzajemnych kontaktów rodzin.
Wspólny wysiłek
Wizja ta nie może zostać urzeczywistniona bez aktywnego udziału każdego obywatela. Spotkania miejskie, wydarzenia społeczne, imprezy uliczne i przestrzenie wspólne będą miały kluczowe znaczenie dla budowania zaufania i promowania współpracy.
Miasto będzie myśleć siedem pokoleń do przodu, dbając o to, aby przyszłe pokolenia podziękowały nam za nasze wysiłki, a poprzednie pokolenia wiedziały, że ich wysiłki nie poszły na marne.
Ostatecznie chodzi o stworzenie miasta, które działa na rzecz studentów – miasta, które działa dla wszystkich. Wykorzystując obfitość, wzmacniając pozycję młodych liderów i traktując priorytetowo uczenie się przez całe życie, miasto pokaże światu, co jest możliwe, gdy liczy się każda osoba, a każde marzenie może się spełnić.
