Ostatnie badania potwierdzają, że niektóre formy życia, w tym pewien rodzaj mchów, są w stanie wytrzymać trudne warunki panujące w przestrzeni kosmicznej. Odkrycie to poszerza naszą wiedzę na temat trwałości życia i rodzi intrygujące pytania o możliwość podtrzymywania życia poza Ziemią.
Nieoczekiwana witalność mchu
Naukowcy z Uniwersytetu Hokkaido w Japonii, we współpracy z międzynarodowymi kolegami, opublikowali w iScience wyniki szczegółowo opisujące przeżycie mchu Physcomitrium patens w symulowanych i rzeczywistych warunkach kosmicznych. Szeroko rozpowszechniony w umiarkowanych regionach Europy, Ameryki Północnej i Azji Wschodniej mech ten wykazuje niezwykłą odporność na ekstremalne temperatury, promieniowanie ultrafioletowe i warunki próżniowe – a wszystko to stwarza poważne zagrożenie dla życia na Ziemi.
W badaniu porównano odporność trzech etapów cyklu życiowego mchów: splątków (stadium młode), komórek czerwiowych (komórek reagujących na stres) i zarodników rozrodczych. Zarodniki konsekwentnie wykazywały najwyższy współczynnik przeżywalności, przekraczając oczekiwania zarówno w warunkach laboratoryjnych, jak i w prawdziwym eksperymencie na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).
Test przetrwania w kosmosie: wpływ na ISS
Od marca do grudnia 2022 r. zarodniki mchu umieszczano na zewnętrznej platformie ISS, gdzie wystawiono je na działanie pełnego zakresu trudnych warunków kosmicznych. Po powrocie na Ziemię ponad 80% zarodników pomyślnie kiełkuje, gdy są hodowane na szalce Petriego, co potwierdza ich zdolność do wytrzymywania długotrwałego wystawienia na działanie przestrzeni kosmicznej.
Pomimo wysokiego tempa kiełkowania w badaniu zauważono nieznaczne spowolnienie wzrostu w porównaniu z próbkami kontrolnymi wyhodowanymi na Ziemi, co sugeruje, że warunki kosmiczne rzeczywiście wpływają na procesy biologiczne. Mechanizm leżący u podstaw tego przeżycia pozostaje nieznany.
Dlaczego to jest ważne?
Zdolność zarodników mchów – i innych organizmów, takich jak niesporczaki i niektóre rośliny kwitnące – do przetrwania w kosmosie to coś więcej niż tylko ciekawostka naukowa. Podważa to założenia dotyczące granic życia i zapewnia wgląd w potencjalne strategie utrzymania systemów biologicznych w środowiskach pozaziemskich.
Naukowcy badają obecnie czynniki genetyczne, które przyczyniają się do tej odporności, w szczególności rolę odporności na promieniowanie ultrafioletowe i mechanizmy naprawy DNA. Jeśli zrozumiemy, w jaki sposób życie przystosowuje się do tych ekstremalnych warunków, może otworzyć się możliwość ekspansji osiedli ludzkich poza Ziemię.
To odkrycie potwierdza, że życie na Ziemi może nie być powiązane z Ziemią, co otwiera drzwi do przyszłej eksploracji kosmosu i potencjalnej kolonizacji.
